Na regen komt zonneschijn

Na ruim 2 weken gewacht te hebben konden we dan eindelijk het vissersdorp bezoeken! Alle eerder afgesproken dagen gingen uiteindelijk niet door maar nu mochten we dan echt. 13.30 uur afgesproken met de andere partijen om te vertrekken. Ja, wij Nederlanders zijn er dan om 13.00 uur, dom dom dom! We vertrokken uiteindelijk om 15.00 uur!
Aangekomen in het dorp hebben we kennis mogen maken met een geweldige familie. In dit dorp zijn twee families geselecteerd die de toeristen gaan begeleiden en hiervoor de nodige training krijgen zoals Engels en hoe te koken voor Europeanen. We werden welkom geheten met verse kokosnootsap die ze met een leuke show uit de bomen haalden voor ons.
Tijdens dit bezoek hebben we gekeken waar welke activiteit kan gaan plaatsvinden, wat voor aanpassingen zijn ervoor nodig etc. Ook wilde ze ons meenemen de zee op maar hier hebben we een andere afspraak voor gemaakt omdat het die dag te gevaarlijk zou zijn om de ruige zee op te gaan.

Woensdag hebben we Chennai weer verblijd (of eigenlijk de supermarkt eigenaar…) met een bezoek. Het doel was om travel agencies te bezoeken en TO’s. Na eerst op internet websites te hebben opgezocht en de best uitziende te noteren zijn we op pad gegaan. Na lang zoeken had onze rickshaw man het adres gevonden en moesten wij eerst goed kijken waar hij naartoe wees. Nee, dit bleek een waardeloos bezoek. Een kleine ruimte met 5 mensen die nauwelijks engels spraken en waar je trein, bus en vliegtickets kan kopen. Dat doen we dus niet nog een keer tenzij hij door iemand wordt aanbevolen. Er bleef dus niks anders over dan naar Spencers te gaan waar we ons weer vermaakt hebben met bruin brood, subway, pindakaas, choco pie en cola light! Ook zijn we weer op zoek gegaan naar shirtjes (de onze hebben de afgelopen 8 weken zweten en hopeloze wasbeurten niet echt overleefd) maar die zoektocht duurt eindeloos. Wij zijn toch best 2 kleine meisjes, nou, eigenlijk zijn we groot.. of we moeten mee willen doen aan de blote buiken show. Geen shirtje is in staat onze navels te bedekken. En ook dit keer is onze zoektocht op niks uitgelopen. Voordeel is dat wij nu dagelijks een Indiase eau d’ cologne gratis en voor niks meedragen.
Al lopend door Spencers komen we langs een winkel van Thomas Cook, een goede gelegenheid om hier naar binnen te stappen en te informeren naar eventuele mogelijkheden voor stages.
Toen we weggingen uit Chennai begon het te regenen, een voorbode op een paar dagen vreselijk slecht weer!
Afgelopen 2 weken is er veel overlast geweest in voornamelijk Chennai. De wegen van en naar Chennai zijn een paar dagen afgesloten geweest voor verkeer. Het water stond op sommige plekken een meter hoog en het laatste bericht wat wij gelezen hebben in onze krant (krijgen we heel af en toe) waren er al 15 mensen overleden door het weer.
Onze timing om naar Chennai te gaan was dus perfect aangezien we daarna een paar dagen opgesloten zaten in onze kamer. Nadeel van dit weer? Alles is vochtig, kleren, bed, laptop, eten etc en dat gaat best stinken kunnen we jullie vertellen!

Zondag hebben we de regen getrotseerd voor een workshop “Glass Bead Making”. We wisten van tevoren eigenlijk niet wat dit precies in zou houden, maar hadden ons na een bericht in de krant opgegeven. Een Indiase workshop, met Indiase mensen is toch een geweldige ervaring? En souvenirs voor de thuisblijvers hebben we nog niet ingeslagen, dat is dus lekker voordelig op deze manier ;)
Toen we aankwamen bleek het echter te gaan om een tweedaagse cursus, waarvan we de eerste dag nu hadden gemist… Balen!! Na overleg (en het neertellen van de nodige rupie’s) mochten we uiteindelijk toch aanschuiven en zouden we gewoon wat extra aandacht krijgen. De manier van kralen maken hield in; dat je een glazenstaaf in een brander laat smelten en met een goede draaibeweging om een ijzeren stokje heen rolt. Hierna heb je een natuurlijk een prachtig rond kraaltje, waar je weer allemaal leuke figuurtjes op kunt laten smelten. Onze leraar deed het voor en inderdaad het zag er allemaal niet al te moeilijk uit… Onze mede workshoppers hadden er al een hele dag opzitten, maar bleken niet verder te zijn gekomen dan 1 a 2 vrij onvolmaakte kraaltjes op een stokje?? Als beginnelingen hadden wij de taak om vooral goed te kijken naar de al gevorderde leerlingen. Wij keken ondertussen allang onze ogen uit tussen alle rijke Indiase medestudenten en vonden alles prima. Aangezien dit India is, begon de workshop pas echt na een uur. Wanneer we eindelijk zelf plaats mochten nemen achter de tafels (2 tafels voor 12 mensen) mochten wij het zelf nog niet gaan proberen van onze leraar, eerst toekijken en wachten. Ja, dat wachten kennen we! Ach ja, wij Nederlanders zijn niet echt het type lang braaf toekijken en gingen stiekem toch ook gewoon aan de slag. Uiteindelijk hebben we beide toch 3 pogingen gewaagd om een fatsoenlijke kraal te maken (en dat in ruim 6 uur!) Moeilijk!! Gelukkig waren onze creaties van geen mindere kwaliteit dan van onze medeleerlingen.. ;)

Toen was het Maandag weer tijd om de regen te trotseren. We hadden namelijk een afspraak staan om dit keer de tocht met de vissersboot te doen. Tijdens het ontbijt keken we echter nog eens naar de twee extra zwembaden die voor ons hotel waren ontstaan en naar de regen de nog steeds met bakken uit de lucht kwam en hadden besloten dat de afspraak toch echt niet door zou gaan.
Wel dus…
We werden aangeraden om oude kleren aan te trekken, want we zouden nat worden (echt?) en werden een half uur later opgehaald. En inderdaad onze goede vriend Mr. Christian stond ons inderdaad een half uur later lachend, doorweekt en in korte broek op te wachten. Op naar het vissersdorp. Daar aangekomen bleek inderdaad dat de regen was gestopt en de zee was weer zo kalm als maar kan. Toch kregen wij de eer om de 3 jaar oude, maar nog gloednieuwe lifejackets te ontgroenen.
Opnieuw mochten we plaatsnemen in de vissersboot en moesten we door de aanrollende golven breken. En opnieuw was dit een ontzettend leuk en spannend moment. Hierna voeren we weer heerlijk over het water en werd ons van alles verteld over de vissen in zee, hoe je een school vissen kon herkennen en de manier waarop ze de vissen vangen. Dit keer hadden we natuurlijk Mr. Christian bij ons, die alles perfect vertaalde en waar we met al onze vragen terecht konden. Na een kwartiertje al pratend en dobberend op zee begonnen de eerste druppels weer te vallen. Aangezien we al aardig nat waren door de regen en de golven was dit allemaal niet zo’n probleem. Maar toen ging het harder… en harder en harder en was de regen echt een watergordijn. Binnen 3 minuten waren we echt compleet doorweekt! Natuurlijk wilde we ons ook niet laten kennen, aangezien de vissermannen nergens last van hadden… Maar toen Mr. Christian aankondigde dat we wel weer terug konden waren we toch wel heel opgelucht. Al lachend klommen we aan land om weer snel het droge op te zoeken. Toen we onze schoenen opzochten was de regen weer voorbij..
Aan land was het nog kurkdroog en wanneer we wegreden begon de lucht weer op te klaren en de rest van de dag was het weer heerlijk warm en zonnig weer!! Als we dat toch eens hadden kunnen voorspellen dan hadden we heerlijk op zee kunnen dobberen en kunnen genieten van het Indiase zonnetje op ons gezicht…

Om nog wat te vertellen over de voortgang van de projecten. We zijn momenteel bezig om de laatste zaken af te ronden zodat we kunnen starten met de testgroepen zodra het weer dat gaat toestaan. De draaiboeken zijn geschreven en de evaluatieformulieren zijn zo goed als klaar. Wij zijn dus eigenlijk klaar om een stapje verder te gaan, nu alleen nog kijken of de weergoden ons ditmaal goed gestemd zijn.
Aangezien we in December nog een weekje gaan reizen moet de eerste testronde deze maand gedaan zijn en de draaiboeken vernieuwd worden. Gunstige hiervan is dat in november het toeristenseizoen flink aantrekt en we dus genoeg toeristen ter beschikking hebben voor onze testronde.